Ervaringen van onze clienten

Onze clienten aan het woord over onze therapiehonden.

Wat is er veel veranderd sinds de komst van Rollo in mijn leven. Mijn herstel is in een stroomversnelling gekomen mede doordat Rollo zich nog moest ontwikkelen tot volwassen  buddyhond. 

Rollo kwam als grote pup/jonge puber. Mijn blik op de wereld ging open. Ik trok er weer op uit. Door de ogen van  mijn hond bekeek ik de wereld. Het station met roltrappen waardoor mensen uit de grond lijken te komen was ineens heel grappig in plaats van een enge plek vol prikkels. 
Ik moest ook wennen aan zichtbaar zijn. Mensen  weten nu dat ik er ben. Met Rollo neem ik letterlijk meer ruimte in en dat zette heel wat in beweging. 

Rollo heeft me als echte puber geholpen mijn stem krachtig te gebruiken, regie  te nemen en goed te weten wat ik wil en daar ook voor staan. 

Regelmatig heeft hij me in lastige situaties gebracht als hij los liep. Hierkomen ho maar; een woonboot is veel interesanter om van  binnen te bekijken.

In zijn puberangsten had hij mij nodig. Om samen te ontdekken dat een container op de stoep echt niet eng is. Het  begeleiden van Rollo  hield me een spiegel voor. Als ik mijn aanpak bij hem zo goed werkt , waarom  geef  ik mezelf bij angst dan steeds op mn kop? 
Rollo is vaak letterlijk een spiegel voor mij. Aan hem kan ik zien hoe het met me gaat. Hij voelt veel van  mij aan  

Inmiddels is Rollo bijna volwassen. We zijn een hecht team geworden. Door Rollo durf ik weer te kamperen en naar drukke plekken toe. Ik doe ook regelmatig dingen bewust zonder hem, zodat ik niet te afhankelijk van hem wordt. Dat gaat  goed. Het is dan heerlijk om bij thuiskomst lekker te knuffelen en te spelen. Het niet meer alleen zijn is toch wel het  fijnst. Ik zie uit naar alles wat we samen nog gaan beleven.

Roos met Rollo 2019

Guusje was twaalf toen haar leven heel lastig werd. Door haar autisme en sociale angsten kwam haar hele ontwikkeling stil te staan. Op haar 13e viel ze uit op school en hebben verschillende hulpverleners geprobeerd haar ontwikkeling weer op gang te krijgen. De overvraging verdween door de juiste begeleidingstijl maar haar ontwikkeling bleef stil staan en ook haar sociale angsten werden groter.

Het was Guusje zelf die op het idee kwam dat een hulphond haar zou helpen bij het contact maken met anderen en aan het meedoen in de maatschappij.

De komst van Dipper via Dogswork bleek een gouden greep. Het lukt haar weer om naar buiten te gaan. Ze gaat weer met het gezin op stap. Het lukt haar om via Dipper een praatje te maken met vreemden, trots vertelt ze hen waarom ze Dipper heeft en wat hij voor haar betekend. 

Dipper heeft haar leven weer "aan gezet". Ze denkt na over de toekomst, hoe ze wil gaan wonen met Dipper en wat ze daar voor nodig heeft.

Dipper is nu nog in opleiding. Guusje krijgt veel zelfvertrouwen door de training samen met Dipper te doen. Ze heeft geleerd dat ze duidelijk moet zeggen wat ze wil en dat er dan naar haar geluisterd wordt, dat ze regie moet nemen om te komen waar ze komen wil.

Soms is dit lastig en Dipper laat dan haarfijn zien dat wat er dan gebeurt, hij doet dan lekker waar hij zelf zin in heeft. Guusje ziet het gebeuren en kan dan corrigeren. Dit vertaalt zich door in contacten met anderen. Ze geeft weer grenzen aan en ziet dat dat oké is.

Guusje met Dipper 2019

Bounty is het beste kameraatje dat je je kan wensen! Hij is altijd in voor een spel, hij zorgt er voor dat je kan oefenen om rustig te blijven als iets niet gaat zoals je graag zou willen, hij waarschuwt op het moment dat je echt boos dreigt te worden en als je toch heel boos en/of verdrietig bent dan troost hij je en zorgt ervoor dat je je weer beter gaat voelen. Super fijn dat hij er is!

Jongen met Bounty, 2017

Goofy heeft sinds zijn komst mijn leven veranderd. Vooral in de vorm van structuur en afleiding heeft Goofy mij enorm geholpen met mijn PTSS. Goofy maakt me wakker tijdens nachtmerries en herbelevingen en zorgt door zijn vrolijkheid dat ik s’morgens op gang kom; wat me eerder zonder Goofy nooit lukte. Goof is 24 uur per dag bij me. We zijn een team. Hij gaat mee naar werk, ligt onder mijn buro. Goofy blaft als ik boos wordt of mijn stem verhef. Zo weet ik dat ik even een time out moet nemen. Goof likt aan mijn gezicht als ik emotioneel wordt. Hij spiegelt mijn gedrag. Als ik onrustig wordt, wordt Goof ook onrustig en dan gaan we een rondje lopen en worden we weer rustig. Samengevat: Goofy helpt mij met mijn PTSS door structuur en afleiding en door mijn gedrag te spiegelen. Hij is mijn beste maatje.

Brani (politieagent) met PTSS-hond Goofy, 2016

Na een jarenlange strijd met mijn eetstoornis en ptss, opnames en therapieën, pieken en dalen, kreeg ik Jamie. Toentertijd had ik meer slechte periodes dan goede periodes. Buiten een blokje om gaan vond ik eng, laat staan om naar school te gaan of om eens te gaan winkelen in de stad. Ik zat liever veilig thuis met mijn herbelevingen, paniekaanvallen en flashbacks. Omdat ik veel thuis zat, had ik geen goed ritme. Het kwam voor dat ik pas rond 2 uur ‘s middags mijn bed uit kwam en dan pas aan mijn dag begon. Ik had al zoveel opnames en therapieën gehad, dat ik niet meer goed wist wat me wél kon helpen. Ik wilde leven, maar ik wist alleen niet hoe. Een vriendin van me had van therapiehonden gehoord en tipte Dogswork. Ik was enthousiast, omdat ik veel positieve verhalen erover hoorde, maar vond het ook best eng. Een hond is een hele verantwoordelijkheid en ik wilde er wel goed voor kunnen zorgen. 

De eerste week dat Jamie bij mij thuis was, voelde het nog een beetje onwennig, maar al wel heel fijn. Elke ochtend werd ik wakker en dacht ik direct aan Jamie. Ik ging gelijk naar beneden om hem uit zijn bench te halen en te knuffelen. Voor mij was dat al een hele positieve verandering. Ik stond tenminste niet meer ‘s middags, maar ‘s ochtends op! Naar buiten gaan was ook minder erg, omdat ik wilde dat Jamie niets tekort kwam. 

In het begin had ik moeite om Jamie in vertrouwen te nemen, maar toen hij me in de eerste week wakker maakte tijdens een nachtmerrie, door mijn gezicht te likken en met zijn pootje mij aan te tikken, voelde ik me heel gesteund. Ik was ook verbaasd: hoe kan een hond nou zoiets aanvoelen!

Na de fase van elkaar leren kennen en elkaar leren en durven te vertrouwen, ging ik steeds meer dingen ondernemen. Ik liep grotere rondjes buiten, Ik durfde weer naar school, ging vaker de stad in, durfde met het openbaar vervoer te reizen. Dat alles met steun van Jamie. Ik wil weer uitdagingen aangaan en weet dat hij er voor me is op momenten dat het even minder goed gaat. Als ik flashbacks, herbelevingen of paniekaanvallen heb, gaat Jamie dicht bij me zitten en legt hij zijn pootje op mijn hand, geeft een lik op mijn gezicht en leidt me af. Dit helpt heel goed en maakt dit soort momenten minder lastig. Er zijn dagen dat ik vergeet te eten, omdat ik niet zo’n goede dag heb. Jamie eet dan ook niet, wat me opvalt en doet nadenken over mijn eigen gedrag. Ook spiegelt hij mijn gedrag door heel druk te doen als ik onrustig of gestrest ben. Hij houd me letterlijk een spiegel voor.

Ik ben erg blij met Jamie, we zijn een sterk team. We doen alles samen en door hem kan ik weer alles doen wat een jonge vrouw hoort te doen! 

Sofie met Jamie 2016

" Als je verdrietig bent, raak je de stress kwijt.

En als je boos bent, tja...alleen al het koppie, dan denk je wat schattig." 

Een therapiehond, nooit gedacht dat we daaraan zouden beginnen. We hebben Djaika nu 6 weken. Wat een lieve, slimme en rustige pup. Zo goed gekozen uit de puppentest. Djaika is trouw, grappig en altijd vrolijk.

Djaika meldt zich op een leeftijd van nog geen 4 maanden op commando bij Koen als er frustratie optreedt. Het aaien van de pup leidt af. De tranen worden weggekust. Djaika kan wat wij niet kunnen: stress verlagen en kalmeren. Djaika oordeelt niet, hij raakt niet geïrriteerd en geeft geen goedbedoelde aanwijzingen. Hij leunt tegen Koen aan, laat zich aaien, likt vrolijk kwispelend tranen weg, daagt uit om te spelen... 

Djaika praat niet, hij voelt aan...

Koen en Djaika, 2015

Toekomst lijkt ineens dichterbij, iemand hebben om zsm thuis te zijn.

Thuis is aantrekkelijk ineens.

Voelde me vaak niet veilig thuis. Eenzaam met mensen en zelfs een vrouw in mijn leven, heeft Nina gecompenseerd.

Dag-Nacht ritme heb ik ineens. Lag voordat ik Nina had tot vroege middaguurtjes in bed.

Tegenwoordig begint mijn dag om 6 uur.

Het draait niet meer allemaal om mij waardoor zorgen geen kans krijgen om te groeien.

Ik heb dus iemand om voor te zorgen.

Dit voelt compleet.

Nu nog voortzetten en Nina een mooi leven geven zodat ze mijn grootste liefde wordt.

Ik ben al jaren een lopende ramp, nu ben ik niet eens bang voor rampen.

Aangezien Nina zo lief is voor mijn omgeving heb ik leuke contacten leuker gemaakt en nieuwe aantrekkelijk.

Bovendien zijn vrouwtjes gek op Beagles. Dat belooft nog wat, o ja dit wist ik natuurlijk niet van tevoren???

Rijad met Nina, 2015

Mika is 9. Een hele lieve jongen voor wie het leven behoorlijk pittig is. Mika heeft Asperger, MCDD en is vaak depressief. We hebben contact gehad met Dogswork en waren gelijk na een gesprek met Maud het erover eens dat een therapiehond voor Mika een uitkomst zou zijn. Mika kan namelijk niet alleen de wijde wereld in, is daar te angstig voor. Mika kan zijn boosheid bij ons niet onder controle houden, kan moeilijk contact maken met anderen, kan niet knuffelen met ons en voelt zich vaak alleen. Een maatje zou hem echt kunnen helpen. 

We zijn op zoek geweest naar een goede match voor Mika. De keus kwam uit op een Welsh Corgi Pembroke. De naam stond al snel vast, Duke.

We hebben Duke nu vanaf februari. Maar we zijn al heel vroeg betrokken geweest bij het nestje waar ze weg kwam. Vaak op bezoek bij de pups om zo al contact te leggen en over de angst van honden heen te komen. Dit ging super. Duke is nu 9 maand, nog maar 7 maandjes bij ons, maar wat een resultaat tot nu toe:

Mika komt nu zeker zo’n 4 x per dag buiten, ook al is het even naar het grasveldje om Duke uit te laten.

Mika kan nu wat makkelijker mee naar de winkel, ze gaat immers mee.

Mika durft nu naar de kapper, ze gaat immers mee.

Mika gaat in het weekend 2 x mee om Duke een lange ronde uit te laten. We zijn dan dik een half uur weg. Mika op de fiets en ik lopen met Duke. Af en toe stapt hij af en gaat hij lopen en spelen met haar.

Mika zat altijd uren achter de pc, filmpjes te kijken. In het begin dat Duke er was speelde hij bij wijze van 3 min en was er weer klaar mee. Nu kan hij een uur ongestoord met haar spelen. Ze laat alles toe! Mika heeft dan de dikste lol, maakt filmpjes van haar, foto’s van hun samen enz. geweldig om te zien.

Mika verzorgd haar, krijgt een verantwoordelijkheidsgevoel. Mika zorgt voor schoon water,geeft haar te eten en traint af en toe met haar.

Maar het allermooist is dat Mika en Duke op elkaar ingespeeld zijn. Wat Duke aanvoelt bij Mika is onbeschrijflijk. Mika heeft regelmatig boze buien, waarbij hij door ons niet meer te remmen is. Duke zoekt dan Mika op, doet dan heel gek en krijgt Mika dan uit zijn boosheid die dan om slaat in een lachbui. 

Als Mika verdrietig is, praat hij met ons, maar kan niet met ons knuffelen, hij is dan een lappenpop die tegen ons aanzit. We kunnen dan Duke naar Mika sturen, of ze gaat er zelf al heen, en dan is Mika heel intens aan het knuffelen met Duke die dan heel rustig bij hem ligt. Mika wordt dan helemaal relaxed en kan dan zijn ding weer doen, bv slapen.
Soms is het al voldoende, als Mika niet kan slapen, om even naar beneden te komen, knuffelen en weer naar boven. Er hoeft dan niets gezegd te worden..

We zijn blij dat we het hebben gedaan. Het is een hele impact, een hond in een gezin waarbij er veel aandacht gaat naar Mika met zijn problematiek, zijn broertje die het daardoor ook heel moeilijk heeft. Duke moet namelijk ook veel meer uitgelaten worden dan wat Mika doet. Aandacht geven in de avond als de kinderen op bed liggen. Tijd investeren met trainen. Er komt veel op de schouders van ons als ouders te liggen. De pubertijd waar ze in komt, het is allemaal even doorbijten. Maar toch de allerbeste beslissing die we hebben gedaan, allemaal uit liefde voor ons bijzondere kind..

Moeder van Mika, 2014

Wauw, wat een bijzonder moment kan ik met jullie delen. Gister liep ik samen met Doortje en Murphy. Doortje rende, zoals ze altijd graag doet, telkens voor me uit en weer terug. Murphy rende vrolijk met haar mee. Heen en terug, heen en terug. Na een tijdje merkte Doortje dat Murphy met haar meerende. Daar moest ze wel om lachen, dat vond ze wel een leuk spelletje. Ze pakte twee grote takken, in elke hand een, een begon er druk mee te zwaaien. Ook naar Murphy, om verder met hem te spelen. Doortje rennen, zwaaien en lachen. Murphy meerennen, springen en blaffen. Dikke pret. Echt contact. Toen ze zo samen voor me uit drentelden, bedacht ik hoe mooi het was om voor het eerst te zien hoe ze zo leuk samen speelden. Echt als vriendjes. Ik besefte dat dit eigenlijk voor het eerst was, dat ik zag dat Doortje samen speelde met een vriendje. Doortje is 10 en heeft nog nooit een vriendje of vriendinnetje gehad. Tot gister. En zij en Murphy als vriendjes samen lol maakten. Het ontroerde me. Liet ik zomaar een traan daar, op dat hondenlaantje, van geluk.

Monique, 2016

Op 11 augustus 2012 mochten we onze Boef ophalen, blijer konden we Charity, onze dochter met het Syndroom van Down, niet maken.

We hebben de keuze voor de Nizinny gemaakt nadat we een aantal keren bij Maud op bezoek waren geweest. We ervaarden wat een leuke, intelligente en lieve honden dit zijn en zagen in deze hond een maatje voor Charity. Een maatje die overal mee naar toe kan, waar ze haar leuke en minder leuke dingen mee kan delen en we kunnen niet anders zeggen dan dat dit tot nu toe een super geslaagde actie is.

Ze gaat hem zelf uitlaten, doet spelletjes met hem, knuffelt en kletst met hem, geeft hem eten en loopt zelf de cursussen met hem bij Kinologisch Nederland in Hellevoetsluis waar ze heel leuk en goed begeleidt wordt.

Ook door Dogswork worden Charity en Boef begeleidt, om de 5 weken komt een therapiehondbegeleider naar ons toe om te kijken waar ze ons mee kan helpen en traint ze samen met hen en daarnaast kunnen we altijd terecht bij Maud met onze vragen.

Charity en Boef zijn inmiddels echte maatjes en dat hebben we mede te danken aan Maud Jacobs, de manier waarop zij Boef heeft begeleidt in de eerste weken van zijn leventje is zeer bijzonder te noemen en heeft Boef gemaakt tot wat hij nu is: een geweldige hond en maatje voor Charity.

Diane Moret, moeder van Charity 2012

In januari 2013 is Buddy bij mij komen wonen. Voordat mijn therapiehond Buddy bij mij kwam wonen was ik bang in huis als het buiten donker was, nu niet meer, Buddy is namelijk bij mij. Ook ben ik ’s avonds in bed niet meer bang, want hij slaapt bij mij. Buddy gaat bijna overal mee naar toe, naar mijn werk, naar de supermarkt en naar de dokter. Als hij eens een keer niet mee kan naar een nieuwe situatie, dan heb ik veel meer spanning. Ik had moeite met een dagritme aan te houden, nu moet ik wel op tijd uit bed, want Buddy moet uitgelaten worden. Hij voorkomt dat ik de hele dag in bed ga liggen en zorgt dat ik niet in een isolement raak. Iedereen bij mij in de buurt kent mij en maakt praatjes met mij vanwege Buddy. Buddy zijn opvoeding doe ik op een positieve manier, dat heb ik geleerd van de mensen van DogsWork. Ik had altijd moeite om positief tegen mijzelf te zijn. Door het opvoeden van Buddy heb ik ook geleerd om mezelf positief aan te moedigen. Ik zou niet meer zonder Buddy kunnen. Ik kan nu beter functioneren in sociale situaties en hij is de beste antidepressiva die ik ooit heb gehad!!

Jedidah met Buddy 2013

Rataplan is nu een jaar oud en 11 maanden bij ons. Ze brengt veel vrolijkheid en gezelligheid. Mijn man en ik hebben niets met honden en mijn man wilde zelfs geen loslopende dieren in huis. Na een intake bij Dogswork was hij om. Rataplan helpt mijn man met het herkennen en uiten van emoties door met hem te knuffelen en met haar pootje contact te maken als hij door emoties dichtklapt. Mij helpt ze met het beginnen van de dag en een structuur in de dag houden. Ze loodst mij door grote groepen mensen en weet de weg naar de juiste bus en huis. Dankzij Rataplan hoef ik mijn man niet meer vijf keer per dag of vaker te bellen op zijn werk, maar hooguit eens per week. Ze haalt de rauwe randjes van situaties en helpt me relativeren door me te knuffelen of mijn hand te likken. Ze laat weten dat ze er is en dat het wel goed komt. Rataplan is een winst in ons leven en onze relatie. 

Marjolein met Rataplan 2012

Lola is onze therapiehond (PDDNOS / taal spraakstoornis). Ze helpt ons de hindernissen die onze zonen tegen komen te overwinnen. Ze is een Nizinny. We zijn begeleid door DogsWork.

Lola woont sinds 2012 bij ons en ze betekend veel meer voor ons dan we ooit hadden kunnen bedenken. Vooraf had ik meer gedacht aan praktische zaken maar in de praktijk is haar hulp en steun veel meer omvattend.

Met Lola is leren leuk. Haar kunstjes leren of samen verstoppertje spelen is het leukste wat er is. En dan gaan veel dingen zoals vooraf bedenken wat je gaat doen, wat je daar voor nodig hebt, hoe je het gaat doen, hoe maak je duidelijk wat je wil, wat doe je als het niet lukt, enz. enz., veel makkelijker.

Het is bijzonder om te zien hoe zelfverzekerd je wordt als je voor een ander, in dit geval Lola, moet zorgen. Je neemt als vanzelf een andere rol aan en daardoor kun en durf je meer.

Alleen al door er te zijn is ze een grote steun als je eens niet zo lekker in je vel zit. Ze voelt haarfijn aan wie er even wat aandacht nodig heeft of een knuffel en is altijd bereid die te geven. Ze begrijp wat je wil zeggen als je de woorden niet kunt vinden.

Als ik aan mijn kinderen vraag: helpt Lola jou? zeggen ze JA! Als ik vraag: hoe dan? Dan zeggen ze, dat weet ik niet maar als ik boos ben gaat het weg als ik bij Lola ben en als ik verdrietig ben ook. Gewoon omdat ze lief voor mij is.

Annette Schreurs (moeder van 4) met Lola

Wij zijn een gezin uit Arnhem en hebben 2 kinderen, een dochter van 15 en een zoon van 10 jaar. Bobbie is de eerste periode intern geweest bij DogsWork en heeft daar een super basisopvoeding gehad waar wij nog elke dag profijt van hebben. Verder hebben ze ook een gedragstest bij Bobbie uitgevoerd om te kijken of hij qua karakter wel bij ons zou passen. En daar zijn wij achteraf (en Bobbie denken wij ook) heel blij mee. Ze hadden voor ons geen betere hond kunnen uitkiezen; onze Bob past precies bij ons gezin en is ons 5e familielid waar we dolgelukkig mee zijn! Hij past bij ons maar wij passen ook bij hem! En dat laatste is iets wat misschien wel eens over het hoofd wordt gezien. Wij zijn namelijk een nogal druk en hectisch gezin en niet iedere hond zou onze onrust aan kunnen. Maar onze Bobbie wel! En het mooie aan Bobbie is, is dat sinds hij bij ons is, wij allemaal een stuk rustiger geworden zijn; Bobbie houdt ons nl. een enorme spiegel voor. En DogsWork heeft ons geholpen om in die spiegel te kijken en hetgene wat we daar zien te vertalen van hondentaal naar mensentaal! Als wij rustig zijn, dan is Bobbie dat ook. Hebben wij hier in huis echter drukte  en onrust, dan heeft Bobbie geheid een klierdag. En dan is er maar 1 oplossing; onszelf in acht nemen en proberen de rust weer terug te krijgen. En zo leren wij heel veel van onze Bob en dat allemaal dankzij en met behulp van de lieve begeleiders van DogsWork! Wij krijgen enorm veel complimenten van vrienden en bekenden over de gehoorzaamheid van onze pup en roepen dan altijd heel enthousiast “ dat komt door de therapiehondbegeleiders van DogsWork, die kunnen toveren met honden”. 

Er zijn letters en woorden te weinig om te omschrijven wat Ziggy mijn therapiehond voor mij betekent. Hij gaat door waar alle mensen afhaken, rust pas wanneer ik de rust heb gevonden, en staat weer voor me klaar als ik de dag niet durf te beginnen. Hij maakt deuren en luikjes in mij open waardoor ik vanuit het diepst van mijn hart van hem ben gaan houden. Ik leer van hem dat ik mensen wel kan vertrouwen, dat ik er niet alleen voor sta, en dat hij altijd en onvoorwaardelijk van mij zal houden.

Met Ziggy aan mijn zijde ben ik nooit alleen, hij maakt me aan het lachen en zorgt ervoor dat ik me af en toe eventjes normaal voel net als ieder ander.

Interesse?

Indien je interesse hebt in een opgeleide therapiehond neem dan contact met ons op: info@dogswork.nl of bel DogsWork: 06-45474769